Po uzyskaniu plwociny do badań

Po uzyskaniu plwociny do badań randomizowano chorych do grupy le-czonej w pierwszej fazie cefuroksymem i.v. co 8 godzin i grupy leczonej cefurok- symem i.v. co 12 godzin. Zakładany okres leczenia i.v. w obu grupach wynosił 48 godzin z możliwością wydłużenia go do 72 godzin (decyzja lekarza prowadzące-go). Po tym czasie dokonano kolejnej oceny klinicznej każdego chorego i, w przy-padku stwierdzenia skuteczności dotychczasowego leczenia, odstawiano anty-biotyk w postaci dożylnej, kontynuując leczenie aksetylem cefuroksymu w postaci doustnej. W drugiej fazie leczenia chorzy w obu grupach otrzymywali antybiotyk według takiego samego schematu (-0,5 g p.o. co 12 godzin przez 7 dni). Po rozpoczęciu leczenia doustnego chory mógł być wypisany do domu.

W okresie 12-48 godzin po zakończeniu leczenia doustnego dokonano kli-nicznej oceny skuteczności leczenia. U chorych wykrztuszających plwocinę po brano ją jako materiał do badania bakteriologicznego. Ostatnia kontrolna wizyta pacjentów uczestniczących w badaniu miała miejsce w 14-28 dni po zakończeniu leczenia. Obejmowała ona badanie podmiotowe i przedmiotowe, jak również kontrolne badanie RTG klatki piersiowej i badanie całkowitej liczby oraz składu odsetkowego leukocytów krwi obwodowej.

Łącznie w badaniu uczestniczyło 636 pacjentów (31-0 w grupie leczonej ce- furoksymem i.v. co 8 godzin i 326 w grupie leczonej cefuroksymem i.v. co 12 godzin).

Przeprowadzone badania bakteriologiczne pozwoliły na identyfikację drobnoustrojów odpowiedzialnych za zakażenie jedynie u niespełna 2-0 % cho-rych w obu badanych grupach. Łącznie wyizolowano 111 patogenów, z których 23 % stanowiły szczepy Streptococcus pneumoniae, 18 % – Haemophilus influenzae,