Hiperglikemia. Najczęstszym powikłaniem metabolicznym jest hiperglikemia spowodowana zbyt szybkim podaniem dużej ilości glukozy, przekraczającej możliwości bieżącego zmetabolizowania przez organizm. Zastosowanie pomp perystaltycznych lub innych urządzeń regulujących szybkość podawania zapobiega temu powikłaniu. W przypadku wystąpienia hiperglikemii wystarczającym postępowaniem jest przejściowe zwolnienie szybkości dostarczania płynu i kontrola stężenia cukru we krwi. Nie należy w tych sytuacjach stosować insuliny.
Jak już wspomnieliśmy, hiperglikemia i cukromocz mogą być też wczesnymi objawami posocznicy. Hipofllikemia. Jest obserwowana znacznie rzadziej po gwałtownym przerwaniu podaży roztworu odżywczego. Powikłanie to może wystąpić tylko w hiperalimentacji centralnej, kiedy stosuje się duże stężenia glukozy. Można jej łatwo zapobiec przez stopniowe wycofanie się z żywienia pozajelitowego.
Hiperamonemia. Pochodzenie hiperamonemii nie jest całkowicie wyjaśnione. Prawdopodobnie wiąże się z nieprawidłową kompozycją aminokwasów podawanych dożylnie i znaczną zawartością amoniaku w hydrolizatach kazeiny i iibryny. Duża objętość podawanego amoniaku przekracza możliwości metaboliczne cyklu kwasów trikarboksylowych (Krebsa), doprowadzając do hiperamonemii. Inną przyczyną może być niedobór argininy w składzie aminokwasów (40). Poprzez podaż dodatkowych ilości argininy uzyskuje się szybkie ustąpienie hiperamonemii. Przy stosowaniu aminokwasów krystalicznych powikłanie to występuje rzadko i nigdy nie prowadzi do poważnych objawów klinicznych.
