Pseudomonas aeruginosa Klebsiella
Pseudomonas aeruginosa Klebsiella sp. Staphylococcus aureus Enterobacter sp.
Leczenie pooperacyjnego zapalenia płuc powinno zapewnić poprawę czyn-ności oddechowych, w tym drenaż ułożeniowy, ćwiczenia oddechowe, prowoko-wanie odruchu kaszlowego, oklepywanie, a w sytuacji wskazującej na znaczne zaleganie wydzieliny w drogach oddechowych – usuwanie jej przy wykorzysta-niu techniki bronchofibroskopowej. Mechaniczną wentylację powinno się stoso-wać w sytuacjach tego wymagających, ale należy pamiętać, że czas jej zastosowa-nia powinien być możliwie jak najkrótszy (6).
Antybiotykoterapię empiryczną powinno się stosować od chwili ustalenia rozpoznania, a następnie korygować ją stosownie do uzyskiwanych wyników prowadzonych posiewów materiału z układu oddechowego i krwi. Ponieważ zapalenie płuc jako powikłanie zabiegu operacyjnego w znacznym stopniu pogarsza rokowanie co do życia, stosowane dawki antybiotyków i ich skojarzenia powinny uwzględniać przedziały średnie i wysokie. Zawsze jednak konieczna jest pełna kontrola parametrów wydolności nerek i innych narządów (6).
Wprowadzenie w ostatnich latach szczepień przeciwko grypie, a ostatnio przeciwko pneumokokom, może w znacznym stopniu wpłynąć korzystnie na zmniejszenie częstości występowania zapalenia płuc jako powikłania po leczeniu operacyjnym.
Zapalenie płuc jest ostrym stanem zapalnym końcowego odcinka dróg oddecho-wych, przebiegającym z gorączką, kaszlem i dusznością.
Zakażenia układu oddechowego są najczęstszą przyczyną wizyt u lekarza. Pediatra najczęściej przepisuje antybiotyk choremu dziecku z powodu zakażenia dróg oddechowych (2). Zapalenie płuc występuje u około 1-0-2-0 % dzieci z zaka- żeniem układu oddechowego w krajach rozwijających się kilkakrotnie częściej niż w krajach rozwiniętych, zwłaszcza u niemowląt i małych dzieci (tab. 1).
