POWIKŁANIA METABOLICZNE

Hiperglikemia. Najczęstszym powikłaniem metabolicznym jest hiperglikemia spowodowana zbyt szybkim podaniem dużej ilości glukozy, przekraczającej możliwości bieżącego zmetabolizowania przez organizm. Zastosowanie pomp perystaltycznych lub innych urządzeń regulujących szybkość podawania zapobiega temu powikłaniu. W przypadku wystąpienia hiperglikemii wystarczającym postępowaniem jest przejściowe zwolnienie szybkości dostarczania płynu i kontrola stężenia cukru we krwi. Nie należy w tych sytuacjach stosować insuliny.

Jak już wspomnieliśmy, hiperglikemia i cukromocz mogą być też wczesnymi objawami posocznicy. Hipofllikemia. Jest obserwowana znacznie rzadziej po gwałtownym przerwaniu podaży roztworu odżywczego. Powikłanie to może wystąpić tylko w hiperalimentacji centralnej, kiedy stosuje się duże stężenia glukozy. Można jej łatwo zapobiec przez stopniowe wycofanie się z żywienia pozajelitowego.

Hiperamonemia. Pochodzenie hiperamonemii nie jest całkowicie wyjaśnione. Prawdopodobnie wiąże się z nieprawidłową kompozycją aminokwasów podawanych dożylnie i znaczną zawartością amoniaku w hydrolizatach kazeiny i iibryny. Duża objętość podawanego amoniaku przekracza możliwości metaboliczne cyklu kwasów trikarboksylowych (Krebsa), doprowadzając do hiperamonemii. Inną przyczyną może być niedobór argininy w składzie aminokwasów (40). Poprzez podaż dodatkowych ilości argininy uzyskuje się szybkie ustąpienie hiperamonemii. Przy stosowaniu aminokwasów krystalicznych powikłanie to występuje rzadko i nigdy nie prowadzi do poważnych objawów klinicznych.