Oznaczenie stężenia cukru we krwi

Podczas prowadzenia pełnego odżywiania pozajelitowego należy dokładnie kontrolować podstawowe wskaźniki biochemiczne chorego. W okresie początkowym, przed ustabilizowaniem składu płynów podawanych dożylnie, badania powinny być wykonywane częściej – od 2 do 4 razy w tygodniu. W okresie późniejszym wystarczająca jest częstotliwość 1 do 2 badań tygodniowo. Podstawowe oznaczenia to jonogram, cukier, stężenie białka w surowicy, morfologia, próby wątrobowe, stę-

żenie amoniaku, fosfatazy zasadowej, mocznika i kreatyniny. W początkowym okresie, należy kilkakrotnie w ciągu dnia, a później jeden raz dziennie kontrolować stężenie cukru w moczu w celu ustalenia tolerancji chorego na duże dawki glukozy. W przypadku cukromoczu ponad 1,5% należy przejściowo zmniejszyć szybkość podawania wlewu dożylnego.

Oznaczenie stężenia cukru we krwi jest konieczne tylko w okresie cukromoczu (ocena stopnia hiperglikemii) oraz w okresie 2-3 dni po odstawieniu pełnego odżywiania pozajelitowego (profilaktyka hipoglikemii).